Hoe kan NASA’s vreemdste ruimtepak mensen helpen terug te keren naar de maan?

Tegenwoordig varen Amerikaanse astronauten door de uitgestrekte ruimte in ruimtepakken die in de jaren negentig zijn ontworpen. Het zijn grote pakken, uitgerust met tal van. Ze zijn uiterst oncomfortabel om in te bewegen en zelfs elementaire handelingen te verrichten. Het zware gewicht en het gebrek aan flexibiliteit verhinderen dat taken snel en efficiënt kunnen worden uitgevoerd.

SpaceX revolutioneerde “ruimte” mode. Ze stuurden hun bemanningen niet alleen in mooie pakken, maar ook zo praktisch mogelijk. Ze gaan niet de ruimte in, maar het idee is het vermelden waard. NASA bekeek het en besloot tot een aantal upgrades, waaronder de uitrusting van astronauten. Twee particuliere bedrijven, Axiom Space en Collins Aerospace, werden ingeschakeld om een nieuwe “garderobe” te ontwikkelen.

Het originele Z-1 ruimtepak

In 2012 werd een experimenteel ruimtepak onthuld ter vervanging van een verouderd pak. Vanaf het moment dat het werd onthuld, kon het publiek niet stoppen met zich te verbazen. De ontwikkeling was een bijna exacte replica van het pak dat werd gedragen door Buzz Lightyear, de held van de legendarische animatiefilm Toy Story.

Beide ruimtepakken waren gelijk van vorm en kleur. Natuurlijk waren er enkele verschillen. Fans van de tekenfilm stelden echter onmiddellijk vast dat de makers van het pak geïnspireerd waren door het uiterlijk van Buzz. Maar het ontwerp had zijn tekortkomingen, waardoor het niet de beste optie was.

De vervaardiging van het pak vond plaats in een tijd waarin nog niet goed bekend was waar de astronauten het eerst naar toe zouden gaan. Het pad lag evenzeer in de richting van de maan als van Mars. De mogelijkheid om een andere planeet te veroveren werd niet uitgesloten. Daarom stelden de ontwikkelaars zich ten doel een pak te ontwerpen dat zo comfortabel en handig mogelijk zou zijn.

Eigenaardigheden van de Z-1

Het Z-1 prototype stond bekend om zijn grotere flexibiliteit als gevolg van zijn talrijke beweegbare onderdelen. Elke astronaut was in staat zijn of haar ellebogen te buigen, te buigen en sneller op zijn of haar voeten te komen tijdens een val. Bovendien werd het scala van activiteiten aanzienlijk uitgebreid.

Het gebruik van praktische materialen van hoge kwaliteit was een extra troef. Het werd gekenmerkt door het polyester omhulsel. Het zorgde ervoor dat het pak zijn vorm behield. Er was ook een laag van verschillende composietmaterialen. Het was verantwoordelijk voor de bescherming tegen temperatuursprongen.

Een ander kenmerk van het pak was de universele poort. Het werd achterin geplaatst. Via deze poort kon de astronaut verbinding maken met de systemen van het ruimteschip. Hij kon het ook gebruiken om het zuurstoftoevoersysteem aan te sluiten.

Het NASA Z-2 prototype

Hoewel de Z-1 de harten van astronomen veroverde, had hij veel nadelen. In het bijzonder, had het wat problemen met strakheid. Zo’n nadeel is een dodelijke bedreiging in de ruimte of op een andere planeet. De ontwikkelaars besloten dit probleem niet aan te pakken en maakten gewoon een nieuwe versie. Het werd de Z-2 genoemd.

De nieuwigheid werd in 2014 geïntroduceerd. Het ruimtepak is een grote verbetering ten opzichte van zijn voorganger. Het is flexibel en afgedicht, waardoor de astronauten meer vrijheid hebben bij het uitvoeren van hun missies. Grappig genoeg is het ontwerp ook heel amusant.

Het Z-2 prototype is ontworpen in grijstinten met turkoois licht. De opvallende vorm maakt het mogelijk armen en benen te buigen, behendig over oppervlakken te bewegen en gemakkelijk op te staan wanneer hij valt. Het wordt momenteel verfijnd, maar kan spoedig het belangrijkste pak voor astronauten worden.